Ter gelegenheid van het 20-jarig jubileum van mijn bedrijf neem ik jullie graag mee achter de schermen. Hieronder beantwoord ik veelgestelde vragen over de oorsprong en achtergrond van mijn bedrijf.

Hoe ben je trainer geworden?

Als je het aan mijn moeder zou vragen, is dat inderdaad een hele goede vraag. Ze herinnert zich nog levendig (en ik trouwens ook) hoe ik in de zesde klas van de basisschool stond te stuntelen met een spreekbeurt. Dat ik  dan toch voor mijn werk voor groepen ben gaan staan, is voor haar altijd een raadsel gebleven.

Tijdens mijn studie was ik zeer betrokken bij de medezeggenschap, variërend van de opleidingscommissie tot de universiteitsraad. Als je dat maar lang genoeg doet, word je vanzelf gevraagd om nieuwe (student)medezeggenschappers te trainen. Daar ontdekte ik dat ik er gevoel voor had. Ik werd steeds vaker benaderd en kreeg steeds uitdagendere opdrachten voor (op maat gemaakte) trainingen.

Daarna ging ik aan de slag als student assistent (en later freelance docent) op het gebied van arts-patiëntcommunicatie. Ik weet nog goed dat ik de eerste keer niet werd aangenomen vanwege mijn jonge leeftijd. Maar het jaar daarop lukte het wel om binnen te komen. In die rol leerde ik echt hoe ik goede vaardigheidstrainingen kon geven.

Omdat ik ontdekte dat ik veel lol had in trainen en coachen, besloot ik tijdens mijn studie Algemene Sociale Wetenschappen vakken te volgen die gerelateerd waren aan dit vakgebied. Na mijn afstuderen heb ik de tweejarige coachopleiding gevolgd, waarbij ik me specialiseerde in trainingen.

Hoe ben je in dit bedrijf terechtgekomen?

Ik herinner me nog goed dat ik samen met Jochem op zijn studentenkamer zat. We waren allebei bezig met het geven van trainingen voor de studentenvakbond, en we klaagden over het feit dat we er geen geld aan verdienden en dat er veel organisatorisch gedoe bij kwam kijken. Waarom begonnen we niet voor onszelf? Zo gezegd, zo gedaan en zo zaten we al snel bij onze eerste klant: het vrouwennetwerk van de Universiteit Utrecht.

Helaas moest Jochem door omstandigheden stoppen met het bedrijf. Vanaf dat moment ging ik alleen door. Een spannende stap, die ik makkelijker durfde te maken omdat er al snel een grote klus binnenkwam voor de Universiteit Twente.

Wat is het coolste wat je hebt meegemaakt?

Dat is een lastige, er zijn in 20 jaar zoveel mooie momenten geweest!

Ik kan erg genieten van de kleine momenten, zoals bijvoorbeeld een gesprek waardoor een coachee een stap vooruit kan zetten. Of wanneer ik achter mijn computer een vreugdedansje maak omdat iemand tijdens een update laat weten dat ze een nieuwe functie heeft of een moeilijk gesprek goed is doorgekomen.

Maar toch zijn er ook wel een aantal grote mijlpalen die ik wil uitlichten. De momenten waarvan ikzelf (en zeker mijn moeder) denk: wie had dat ooit gedacht?

Het boek ‘oude gewoonten, goede voornemens’

Ik had altijd al de droom om een boek te schrijven, maar toen ik dat plan deelde met mijn ondernemersclub, gaven ze me weinig kans. Ik besloot het op de ‘punk’ do it yourself-manier aan te pakken, met een ringband. De titel: “Oude gewoonten, goede voornemens – Over gedragsverandering.” Met dat zelfgemaakte boek en mijn workshops ving ik de aandacht van het lokale Utrechtse stadsblad.

Het was misschien niet de nationale krant, maar het trok wel de aandacht van Joost van den Ossenblok van uitgeverij Bruna. Hij vroeg me of ik interesse had om een boek te schrijven. Ja natuurlijk! Eerst dacht ik nog dat ik in de maling werd genomen, maar het bleek echt waar te zijn. Toen het boek uiteindelijk uitkwam, moest ik natuurlijk een interview doen met het stadsblad dat me deze kans had opgeleverd.

De kracht van het compliment

Toen ik 10 jaar als trainer bezig was, wilde ik iets cools doen. Ik ben altijd fan geweest van een positieve benadering. Niet om negatieve dingen weg te poetsen, maar vooral omdat je sneller en makkelijker bouwt vanuit kracht. Samen met Maud de Vries bedacht ik daarom de complimentenactie.

Mensen konden elkaar een kaartje sturen met daarop ‘ik vind het geweldig om met jou te werken’. Die kaartjes zie ik soms nog weleens terug bij mensen aan de muur. Wat maar laat zien hoe impactvol een compliment kan zijn.

Het bijbehorende event mocht ik houden bij uitgeverij Thema, onderdeel van Schouten en Nelissen, waar ik toen veel werk voor deed. Ik ben met hen nog naar een  congres in China geweest. Ik heb daar voor een ontzettend grote diversiteit aan klanten gewerkt, van de vuilnismannen van Van Gansewinkel tot de interimmers van Yacht. Veel ervaring opgedaan met ontzettend leuke collega’s.

Defining moment

Het is me altijd bijgebleven dat ik aan het werk was bij het Vrouwennetwerk UU toen ik een telefoontje kreeg van Lidwien Poorthuis van het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren. Ze vroeg me of ik een lezing wilde geven voor een groep van 80 vrouwelijke UHD’s en hoogleraren. Hoe cool en spannend was dat!

Die lezing was een defining moment in mijn carrière. En alsof dat nog niet genoeg was, werd ik uitgenodigd om een lezing en workshops te geven in Rome. Daar stond ik, vlak naast het Pantheon, een training te geven aan vrouwelijke malariawetenschappers van over de hele wereld. Dat liet me ook zien hoe bevoorrecht we zijn hier in Nederland. Soms zien we trainingen als vanzelfsprekend, terwijl zij alle kennis en kansen gretig tot zich nemen.

Leergang leiderschap voor de Koninklijke Nederlandse Academie voor de Wetenschap en Career Strategy Program for female scientists voor de Universiteit Tilburg

Het is natuurlijk een eer om gevraagd te worden om deel te nemen aan aanbestedingen. Ik ben zo blij dat ik het lef had om hierbij te kiezen voor jaarprogramma’s. Hierdoor kan ik deelnemers beter ondersteunen om daadwerkelijk vooruitgang te boeken. Want, zoals ik uit mijn eigen leven heb geleerd, kost implementatie tijd en verloopt het vaak anders dan je van tevoren had verwacht.

Waar ben je dankbaar voor?

Ik vind het belangrijk om te benadrukken dat mijn reis niet louter een succesverhaal is. We vergeten vaak dat tegenslagen ook deel uitmaken van het proces, zelfs wanneer we succes ervaren.

Ook ik ben geconfronteerd met  opdrachten die niet doorgingen, ondanks de aanzienlijke tijd en energie die ik erin had gestoken.

En er zijn momenten geweest waarop ik mijn hoofd brak over hoe ik een uitdagende situatie in een team moest aanpakken.

Er zijn ook privéomstandigheden geweest, zoals het plotselinge overlijden van mijn zoontje aan het einde van de zwangerschap, gevolgd door het immense geluk van het krijgen van een gezonde dochter.

Tijdens de periodes dat ik het even niet meer wist, bleek mijn werk een belangrijke houvast. Hoe moeilijk het soms ook was, het heeft mijn leven en het contact met mensen rijker gemaakt. Daarom ben ik ongelooflijk dankbaar voor alle mensen waarmee ik heb samengewerkt en die mij hebben geholpen om te groeien van het verlegen meisje op de basisschool tot de volwassen vrouw die nu al 20 jaar succesvol is in dit prachtige vak.

Heb je in de afgelopen 20 jaar met mij samengewerkt? Als je de tijd kunt vinden dan zou ik het superleuk vinden als je een klein berichtje stuurt met een herinnering aan mij en/of onze ontmoeting. Het zou geweldig zijn om die bijzondere momenten te herbeleven en te delen.